Εδώ Αφρικα… Ετσι αισθάνομαι τουλάχιστον. Ο καιρός σαφώς παραπέμπει εκεί. Το δε επίπεδο στο οποίο διεξάγεται η πολιτική αντιπαράθεση μοιάζει βγαλμένο από τα συμβαίνοντα σε μικρή αφρικανική χώρα: η διεφθαρμένη άρχουσα τάξη που τα έχει καλά με τις πρώην αποικιοκρατικές δυνάμεις, και όλοι μαζί «δουλεύουν»τους ιθαγενείς ενώ η ουσία του θέματος -το χρήμα και η εξουσία- βρίσκεται κάπου πολύ διαφορετικά, και ο πραγματικός τσακωμός αφορά απλώς στη μοιρασιά.
«Για τις φωτιές φταίει η αντιπολίτευση», λέει η κυβέρνηση, και χωρίς να θέλεις σου δημιουργούνται αλμοδοβαρικές εικόνες κουστουμαρισμένων με λευκό Αρμάνι πολιτικών να σκαρφαλώνουν σε βουνά και λαγκάδια με φιτίλια ανά χείρας… «Να συναντηθούμε σε κεντρικό σημείο και μετά να ξεχυθούμε στους δρόμους και να εκφράσουμε τη διαμαρτυρία μας», σε παροτρύνουν κόμματα της αντιπολίτευσης. Βεβαίως! Πού θα παρκάρουν όμως οι περισσότεροι τα τζιπ; Και δεν το λέω καταγγελτικά ή απαξιωτικά. Ολοι μας αγωνιζόμαστε για ορισμένα άυλα και υλικά πράγματα. Είναι κάπως όπως τα… βασικά ένστικτα. Στα πολύ νιάτα σου το αντικείμενο του πόθου είναι πάντα έμψυχο ή πάντως θεωρητικό. Λίγο μεγαλύτερος ανακαλύπτεις πως τα στοιχεία που ορίζουν την αντικειμενική σου πραγματικότητα και καθημερινότητα προσδιορίζουν και την ουσία της ζωής σου, του ανθρώπου που έχεις γίνει, αλλά και του διαφορετικού σημείου στο οποίο όλοι πλέον, και η χώρα η ίδια, βρισκόμαστε.
Και πώς αλλιώς δηλαδή… Εάν ήταν διαφορετικά τα πράγματα, δεν θα ανήκαμε στις εξελιγμένες και εύπορες χώρες της Δύσης (κι εγώ το συνειδητοποιώ μονάχα όταν ακούω να μιλάνε για μας στο εξωτερικό). Με πολύ κόπο και θυσίες μας, ολίγη περιστασιακή αλλά καλή δουλειά από τις κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας, και κάποια άλλα ψιλο-ανορθόδοξα συστήματα, η χώρα μας πράγματι έχει εξελιχθεί, σε πολύ μεγάλο βαθμό, στην Ελλάδα της διαφήμισης του ΟΤΕ, με τη νεαρή κοπέλα που έχει πέσει σε βαθιά κατάθλιψη επειδή «κράσαρε» το πρόγραμμα του υπολογιστή της. Προβλήματα υπάρχουν πολλά. Και καίρια. Δεν λύνονται όμως με μια παλαιοκομματική ρητορική ούτε με κακό -και επικίνδυνο- πολιτικό θέατρο. Ούτε με ύποπτες γενικεύσεις και τη δημιουργία ψευτοδιλημμάτων όσον αφορά στα εθνικά μας θέματα. «Κοίτα μόνο μπροστά. Η ζωή και τα πράγματα έχουν προχωρήσει», σε παροτρύνουν οι… γνωστοί μας άγνωστοι. ΟΚ, αλλά, εάν το πράξεις αυτό στους δρόμους της Αθήνας, είναι στατιστικά βέβαιο πως θα πας από… λακκούβα ή χαντάκι - και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δεν είναι όλα άσπρο - μαύρο, αριστερός - δεξιός, εθνικιστής - προοδευτικός, καλός - κακός, σωστός - λάθος. Το αποδεικνύει χιλιετίες τώρα η Ιστορία. Στο αποδεικνύει καθημερινά η ζωή. Στο αποδεικνύει και ο Σαρκοζί που διέλυσε τον μύθο της πάλαι ποτέ θρυλικής Γαλλικής Αριστεράς. Ας τελειώνουμε λοιπόν με τις βολικές δήθεν απλουστεύσεις και τα «απλά σταράτα λόγια» που πια συνθέτουν το συνωμοτικό -σε βάρος μας- «κοινωνικό συμβόλαιο» με την άρχουσα τάξη. Για να θυμηθούμε τον κ. Αλαβάνο που ξαναέκανε μόδα τους μαφιόζους και τη φράση με την οποία έληξε η σειρά «The Sopranos» που εξιστορούσε τη δράση του τηλεοπτικού capo di capi Τόνι Σοπράνο: «This thing we had, it’s over». Πάμε γι’ άλλα. Πραγματικά σύγχρονα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου